Jak wyglądałby Sejm po wyborach. Obóz prawicy z pełnią władzy. In 500 words

Gdyby po wyborach parlamentarnych obóz prawicy zdobył pełnię władzy — czyli samodzielną większość w Sejmie, a także kontrolę nad Senatem i prezydenturą — krajobraz polityczny Polski uległby znaczącym zmianom. Taki scenariusz oznaczałby nie tylko dalszą kontynuację dotychczasowej polityki, ale także możliwość przeprowadzenia głębokich reform bez istotnych przeszkód legislacyjnych.

Skład Sejmu w takim wariancie obejmowałby wyraźną większość posłów zjednoczonej prawicy — najprawdopodobniej zdominowanej przez Prawo i Sprawiedliwość oraz ich koalicjantów (Solidarna Polska, Republikanie, ewentualnie Konfederacja jako „techniczny” sojusznik). Taki układ dawałby im co najmniej 231 mandatów, choć w przypadku pełni władzy możliwe, że nawet 250–260. Opozycja — Koalicja Obywatelska, Trzecia Droga, Lewica i ewentualne nowe ugrupowania — byłaby rozproszona i pozbawiona realnych możliwości blokowania inicjatyw ustawodawczych.

Co by się zmieniło?

Ustawodawstwo bez przeszkód: Prawica mogłaby szybko przeprowadzać ustawy dotyczące sądownictwa, mediów, edukacji czy gospodarki. Brak sprzeciwu Senatu oraz zgodność z prezydentem oznaczałyby przyspieszenie legislacyjne — nowe prawo mogłoby być uchwalane w ekspresowym tempie.
Zmiany w Konstytucji? Teoretycznie do zmiany Konstytucji potrzeba 2/3 głosów (307 posłów), więc nawet pełna większość nie wystarczyłaby bez wsparcia części opozycji. Jednak obóz prawicy mógłby podjąć próbę zmian konstytucyjnych poprzez presję polityczną lub próbę przeprowadzenia referendum konstytucyjnego.
Sądownictwo: Można by się spodziewać dalszego podporządkowania sądów — np. zmian w Sądzie Najwyższym, powrotu do kontrowersyjnych reform KRS czy większego wpływu na Trybunał Konstytucyjny.
Media i edukacja: Możliwe byłoby wzmocnienie kontroli nad mediami publicznymi oraz próby „reformy” mediów prywatnych. W edukacji mogłoby dojść do dalszej centralizacji programu nauczania i większego nacisku na treści narodowo-konserwatywne.
Polityka zagraniczna: Polska pod rządami zjednoczonej prawicy mogłaby kontynuować sceptyczne podejście do niektórych instytucji UE, a relacje z Brukselą mogłyby się pogorszyć. Z drugiej strony, rząd mógłby próbować pokazać się jako obrońca suwerenności i tradycyjnych wartości.
Społeczne konsekwencje mogłyby być znaczące. Polaryzacja społeczeństwa zapewne by się pogłębiła, a protesty obywatelskie mogłyby stać się częstsze — zwłaszcza w dużych miastach. Z drugiej strony, elektorat prawicy mógłby czuć się dowartościowany i zdeterminowany do realizacji konserwatywnego programu.

W skrócie: Sejm pod pełną kontrolą prawicy oznaczałby szybkie i głębokie zmiany w strukturze państwa, ograniczoną rolę opozycji i intensyfikację polityki narodowo-konserwatywnej.