Andrzej Duda mocno się skrzywił, jeśli dotarły do niego słowa byłego premiera. – Wszyscy czekamy, żeby z ulgą odetchnąć i pomyśleć sobie, że tego nieudacznika już nie ma – powiedział Leszek Miller…

alna krytyka, ale także bezpośrednie uderzenie w instytucję prezydentury.

Trudno sobie wyobrazić, żeby Andrzej Duda – znany ze swojego przywiązania do godności urzędu oraz dumy narodowej – przyjął te słowa bez reakcji wewnętrznej. „Mocno się skrzywił” to delikatne określenie – można przypuszczać, że w jego otoczeniu politycznym zawrzało. Tego typu oskarżenia, rzucane publicznie, mogą bowiem nie tylko podkopać autorytet prezydenta, ale też zasiać ferment wśród jego zwolenników i przeciwników. Z jednej strony, takie słowa mogą być postrzegane jako odważna diagnoza sytuacji politycznej przez doświadczonego polityka lewicy. Z drugiej – jako przejaw braku szacunku wobec urzędu głowy państwa, niezależnie od osobistej opinii o osobie go piastującej.

Leszek Miller to polityk, który niejednokrotnie dowiódł, że potrafi mówić ostro, bez owijania w bawełnę. Jego doświadczenie i długoletnia obecność w życiu publicznym nadają jego wypowiedziom wagę, ale także wymagają od niego większej odpowiedzialności za słowa. Słowo „nieudacznik” w przestrzeni politycznej nie jest po prostu oceną – to wyrok. Dla części społeczeństwa, która popiera Dudę, to cios wymierzony także w ich przekonania, wybory i wartości.

Z kolei dla krytyków Andrzeja Dudy, wypowiedź Millera mogła być wyrazem długo skrywanego gniewu, rozczarowania i frustracji wobec kierunku, jaki obrała polska polityka w ostatnich latach. Taka opinia może mobilizować opozycję, wzmacniać debatę publiczną, ale i pogłębiać polityczne podziały.

Andrzej Duda najprawdopodobniej nie odniesie się bezpośrednio do słów Millera – dotąd w podobnych sytuacjach wybierał strategię milczenia lub subtelnej aluzji. Jego doradcy mogą jednak próbować wykorzystać to zdarzenie, aby pokazać prezydenta jako ofiarę politycznej nagonki – człowieka, który mimo obraźliwych ataków, trwa w służbie dla kraju.

W całym tym incydencie jak na dłoni widać, jak silnie spolaryzowana jest polska scena polityczna. Zamiast merytorycznej debaty i próby znalezienia wspólnego języka, dominuje język emocji, ostrych słów i personalnych ataków. A cierpi na tym nie tylko wizerunek poszczególnych polityków, ale przede wszystkim jakość życia publicznego w Polsce.