Siwy pierdziel próbuje zabierać głos! Kurdupel dysponuje już tylko zdartą płytą i powtarza w kółko to samo czyli straszy Niemcami, “dżumą z Zachodu” i “Gazetą Wyborczą”. Kiedy ten odrost chodnikowy zamknie wreszcie dziób na zawsze?…

Polityczna farsa na zdartej płycie – jak długo jeszcze będziemy słuchać tej samej śpiewki?

Siwy pierdziel znowu próbuje zabierać głos. Jakby ktoś nie zauważył, że to głos od lat ten sam – monotonny, przesiąknięty lękami z ubiegłego wieku, a do tego kompletnie oderwany od realiów współczesnego świata. Kurdupel, który przez dekady trzymał Polskę w szachu emocjonalnego szantażu, dziś nie ma już nic nowego do powiedzenia. W repertuarze zostało mu tylko straszenie Niemcami, „dżumą z Zachodu” i – o zgrozo – „Gazetą Wyborczą”, która rzekomo nadal wyznacza kierunek moralnego upadku.

To już nie tylko kabaret. To groteska. Ale niestety – groteska, która wciąż znajduje scenę, mikrofon i publiczność.

Nie chodzi nawet o to, że ten człowiek ma swoje poglądy. Każdy ma prawo. Problem zaczyna się wtedy, gdy jego wizja świata – oparta na kompleksach, fobiach i retoryce rodem z lat 80. – jest nie tylko archaiczna, ale i szkodliwa. Bo straszenie Niemcami w 2025 roku to nie tylko absurd – to polityczna niedojrzałość, która kosztuje Polskę utracone szanse, międzynarodową marginalizację i wewnętrzny chaos.

Czy naprawdę nadal mamy udawać, że ten odrost chodnikowy, ten polityczny relikt, ma coś sensownego do dodania do debaty publicznej?

Zdarta płyta i pusta sala

Nie da się nie zauważyć, że każde publiczne wystąpienie wspomnianego polityka wygląda dziś jak teatr absurdu. Ten sam głos, te same miny, te same frazy – o zagrożeniach ze strony Berlina, o moralnym rozkładzie Zachodu, o złowrogiej sile liberalnych mediów. Słuchając tego, można odnieść wrażenie, że czas w jego głowie zatrzymał się gdzieś w okolicach 2005 roku, a może i wcześniej.

Co gorsza, jego przekaz staje się coraz bardziej jałowy. Nie ma tu już żadnej świeżości, żadnych konkretów, żadnego planu. Jest tylko strach. Strach przed nowoczesnością, strach przed zmianą, strach przed tym, że Polska mogłaby być inna niż ta, którą wymyślił sobie w swojej głowie.