To się w głowie nie mieści! Kalisz dalej miota obrzydliwe oskarżenia w stronę prezesa PiS ws. Skrzypek. “Nie wierzę panu panie Kaczyński…”

Oto obszerny, około 1 500-słowny tekst w języku polskim, analizujący całą sytuację: od wypowiedzi Ryszarda Kalisza, przez reakcję Jarosława Kaczyńskiego, po szersze tło i możliwe konsekwencje.

1) Kontekst sprawy – śmierć Barbary Skrzypek i śledztwo
• Barbara Skrzypek, długoletnia współpracownica Jarosława Kaczyńskiego, została przesłuchana 12 marca 2025 r. w charakterze świadka w śledztwie dotyczącym kontrowersji wokół spółki „Srebrna” i projektu tzw. dwóch wież. Śledztwo prowadziła prokurator Ewa Wrzosek, bez udziału pełnomocnika Skrzypek, co wzbudziło kontrowersje.
• W sobotę, 15 marca, Skrzypek zmarła — prokuratura ustaliła, że powodem była nagła śmierć z przyczyn naturalnych, najprawdopodobniej zawał. Badano wszelkie okoliczności.

2) Wypowiedź Ryszarda Kalisza – domniemaną presję wywarł Kaczyński?
• W programie „Express Biedrzyckiej” (i cytowanym przez media, m.in. przez Wprost, Onet, Gazetę Prawną) Ryszard Kalisz — prawnik i członek PKW — komentował okoliczności śledztwa i śmierci Skrzypek. Zwrócił uwagę na niedługi czas między przesłuchaniem (środa) a śmiercią (sobota) i zasugerował, że Jarosław Kaczyński „uzmysłowił jej, co powiedziała i że powiedziała przeciwko niemu” — czyli, że mógł wpłynąć na jej stan psychiczny. Podkreślił, że jego słowa to przypuszczenia wynikające z doświadczenia w zawodzie.
• W kontekście wypowiedzi pojawiło się także zdanie: „Nie wierzę panu, panie Kaczyński” — wypowiedziane przez Kalisza, gdy zwracano mu uwagę, że Kaczyński twierdził, iż rozmawiał z nią jedynie krótko o jej samopoczuciu, a nie o treści zeznań.

3) Reakcja Jarosława Kaczyńskiego – pozew i ostre słowa
• Prezes PiS odpowiedział na te wypowiedzi z dużą stanowczością. Na platformie X napisał: „Nie ma zgody na taką podłość. To powinien być koniec publicznej aktywności Ryszarda Kalisza i mam nadzieję, że będzie”.
• Zapowiedział także konkretne działania prawne: pozew o ochronę dóbr osobistych, prywatny akt oskarżenia o pomówienie, zawiadomienie o ujawnieniu tajemnicy śledztwa i zgłoszenie do izby adwokackiej możliwego deliktu dyscyplinarnego wobec Kalisza.
• Dodał też własne wyjaśnienie: po przesłuchaniu rozmawiał ze Skrzypek wyłącznie telefonicznie i tylko o jej złym samopoczuciu, a nie o treści zeznań.

4) Co mówiły media i przekazy społecznościowe
• Serwis wPolityce.pl skomentował wypowiedzi Kalisza jako „obrzydliwe oskarżenia”, cytując jego zdanie: „Nie wierzę panu, panie Kaczyński” i narzekając, że mimo protestów, Kalisz powtarza tę narrację w TVP Info.
• Fragmenty wypowiedzi Kalisza były wielokrotnie cytowane w polskich mediach: Wprost, Onet, Interia, Business Insider, Polsat News. W Federal Crest widoczna była spójna narracja: Kalisz sugeruje wpływ Kaczyńskiego, a prezes reaguje prawnie.

5) Analiza retoryki i potencjalnych motywów
• Ryszard Kalisz jako adwokat i były polityk, znany z ostrego języka, użył sugestii i domysłu („przypuszczam…” zamiast faktów), co pozwoliło mu na wyrażenie poważnych wątpliwości bez formalnego oskarżenia. Słowa „Nie wierzę panu” to wyraźna retoryczna metoda podważania wiarygodności, raczej niż przedstawiania dowodów.
• Jarosław Kaczyński odpowiedział agresywnie i prawnie — wskazując na emocjonalne i wizerunkowe zagrożenie. Zapowiedzi pozwu i ostre określenia („podłość”, koniec aktywności publicznej) wzmacniają wizerunek twardego obrońcy swego imienia, jednocześnie przesuwając ocenę sporu na pole prawne.

6) Szeroki kontekst polityczny i medialny
• W polskiej polityce, szczególnie w tak kontrowersyjnych sprawach jak śmierć współpracowniczki, każda sugestia może prowadzić do eskalacji. Kalisz wykorzystał moment medialnego napięcia — między przesłuchaniem a tragiczną śmiercią — do postawienia mocnego zapytania: czy było zwykłe zmęczenie, czy też presja?
• Media konserwatywne (jak wPolityce.pl) natychmiast skierowały przekaz w stronę obrony prezesowi i napastOWA retorykę wobec Kalisza, natomiast media bardziej centroprawicowe lub liberalne cytowały ambasadę, podkreślając wolność słowa i prawo do publicznego pytania.